Ανακοίνωση 263 / 21.1.«2013»
Το να επιστρέφουν οι άνθρωποι στις ρίζες τους είναι κάτι το φυσιολογικό, όπως και το να επιστρέφουν στην πραγματική ταυτότητα (δηλαδή κοσμοαντίληψη, θρησκεία και αξιακό σύστημα) του έθνους στο οποίο ανήκουν. Και είναι επιπρόσθετα θαυμαστό όταν το κάνουν άνθρωποι, που τα έθνη στα οποία ανήκουν έχουν υποστεί εκχριστιανισμό ή εξισλαμισμό, γιατί τότε η επιστροφή γίνεται ηρωϊκά, ενάντια στην επιβεβλημένη λήθη, την ταπείνωση και τον γενιτσαρισμό.
Το ότι υπάρχουν λοιπόν σύγχρονοι κάτοικοι της Ελλάδος που τιμούν τα όσα τιμούσε το έθνος των Ελλήνων όταν αυτό ήταν ελεύθερο και αυτοκαθοριζόμενο, όταν δηλαδή είχε την δική του εθνική, δηλαδή Ελληνική, κοσμοαντίληψη, θρησκεία και αξιακό σύστημα, είναι συγκινητικό, αξιέπαινο και άξιο υποστήριξης, γι' αυτό άλλωστε και ο φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας στήριξε με ιερείς του την εορτή του Χειμερινού Ηλιοστασίου και της γέννησης των Θεών Ηρακλέους και Διονύσου που διοργάνωσε στην αρχαία Περραιβία η τοπική ένωση Ελλήνων «Δωδωναίων Δύναμις». Μία όμορφη εορτή στην οποία παρευρέθησαν 80 περίπου Συνέλληνες από διάφορα σημεία της Κεντρικής Ελλάδος.
Μέχρι εδώ θα ήταν όλα καλά και, κυρίως, φυσιολογικά, εάν με αφορμή την παρουσίαση της εορτής από δύο εφημερίδες, δεν πεταγόταν ως. δεν ξέρουμε τι. ο τοπικός φορέας των ορθόδοξων χριστιανών (Μητρόπολη Λαρίσης και Τυρνάβου), εισβάλλοντας σε χωράφια που δεν τον αφορούν, δηλαδή χωράφια μιας άλλης θρησκείας και μάλιστα όχι όποιας - όποιας θρησκείας, αλλά της αυτοχθόνου, προαιωνίας και εθνικής θρησκείας αυτού του τόπου.
Παρά το ότι κατά τα μέτρα των ορθόδοξων θεοκρατών ήμασταν... «πολύ λίγοι» («μερικοί, ευτυχώς πολύ λίγοι» έγραψαν στην ανακοίνωσή τους), φαίνεται ότι τους κυρίευσε ένας ανεξήγητος πανικός. Διαφορετικά δεν εξηγείται, στο επίπεδο των απαιτήσεων μιας στοιχειωδώς καλής παπαδίστικης προπαγάνδας, το ότι παρασύρθηκαν να επιπλήξουν εμμέσως πλην σαφώς ακόμα και τις εφημερίδες για την αντικειμενική κάλυψη της εορτής μας («έγινε γνωστό μέσω των τοπικών Μ.Μ.Ε. και λυπούμενοι ειλικρινώς γι' αυτό»).
Θεωρούμε ότι το ζητούμενο αυτής της κωμικής τελικά εμπλοκής της Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου στα πραττόμενα μιας άλλης θρησκείας, της Ελληνικής, είναι μάλλον η αγωνία να κρατήσουν με κάθε τρόπο τους πνευματικούς δούλους τους, δηλαδή τους φοβισμένους και αδαείς ανθρώπους που αδιαμαρτύρητα δέχονται, ακόμα και στον 21ο αιώνα της χρονολογίας τους, να τους αποκαλούνε «ποίμνιο», δηλαδή κοπάδι προβάτων («επισημαίνουμε στο ποίμνιό μας, προκειμένου να το διαφυλάξουμε από επιρροές και επηρεασμούς»). Και πώς νομίζουν ότι θα το πετύχουν αυτό; Μα με τις γνωστές εκφοβίσεις, η πιο αστεία των οποίων υιοθετήθηκε σε εκείνη την κωμική ανακοίνωση: τις ιεροπραξίες υπέρ των Θεών μας, έγραψαν, τις κάνουμε εμείς οι θρησκευτές τους! Τέτοια επισήμανση! Τέτοια αποκάλυψη!
Κάποτε πρέπει να μάθουν οι ορθόδοξοι θεοκράτες πως σε αυτόν το τόπο, δεν είμαστε όλοι οσφυοκάμπτες και εθελόδουλοι, σαν τους πολιτικούς, δημοτικούς και επικοινωνιακούς «παράγοντες», με τους οποίους αλληλοτρίβονται και τους οποίους χρησιμοποιούν για την διαιώνιση της κυριαρχίας τους σε αυτόν τον τόπο που δεν τους ανήκει. Όπως κάποτε πρέπει να μάθουν και ότι όταν κυριαρχικές θρησκείες επιτίθενται σε καταπιεζόμενες θρησκείες, χάνουν κάθε δικαίωμα να απαιτούν να μην δέχονται τις δίκαιες αντεπιθέσεις.
Για την ώρα πάντως ας παρηγορηθούν από το ότι είμαστε... «ευτυχώς πολύ λίγοι». Αλίμονο αν δεν ήμασταν, σε μία χώρα που τα πάντα, από το σχολείο μέχρι την τηλεόραση αποτελούν μία διαρκή κατήχηση και έναν διαρκή προγραμματισμό εγκεφάλων και εκφοβισμό συναισθηματικών κόσμων. Βεβαίως λοιπόν, για την ώρα, οι κατά τα πάτρια Έλληνες δεν είμαστε πολλοί. Και ούτε θέλουμε να γίνουμε δίχως προηγουμένως να υπάρξει η απαραίτητη παιδεία και η απαραίτητη υιοθέτηση του αξιακού συστήματος των Ελλήνων, δίχως δηλαδή προηγουμένως να κατακτηθεί η γνώση και η αρετή.
Κρατάμε πάντως καλή σημείωση γι' αυτόν τον από ψυχολογικής πλευράς υπερενδιαφέροντα πανικό της φερτής και κυριαρχικής θρησκείας. Αν κάνουν τέτοια σφάλματα και τέτοιες απρέπειες τώρα, φανταζόμαστε σε τι εξαλλοσύνες θα προβούν όταν η μεταξύ μας αναλογία διαφοροποιηθεί αρκετά υπέρ ημών, στο μέλλον. Στο μέλλον που μπορεί να μην είναι αύριο, όμως έρχεται με σταθερό και σίγουρο βήμα.
Σχετικά με την αναφερόμενη εορτή μπορείτε να δείτε εδώ.
