Κυριακή πρωί πλατεία Κάνιγγος στην Αθήνα. Ξεκινάμε. Σήμερα εμείς οι Έλληνες Εθνικοί γιορτάζουμε μία από τις τέσσερις μεγάλες γιορτές μας. Το Θερινό Ηλιοστάσιο. Το προηγούμενο βράδυ είχαμε απολαύσει μία υπέροχη και ολόλαμπρη Πανσέληνο από τις πλαγιές της Πεντέλης και σήμερα γεμάτοι ενέργεια και όρεξη επιβιβαζόμαστε στο πούλμαν. Προορισμός μας ο Ναός του Ασκληπιού στην Αρχαία Φενεό στην Κορινθία.
Πρώτος μας σταθμός ο Ισθμός, το πρώτο καφεδάκι. Προχωράμε για Κιάτο. Ο Κορινθιακός κόλπος λάμπει. Στα νερά του καθρεπτίζεται ο ήλιος και καθώς ανεβαίνουμε τις πλαγιές της Κυλλήνης (Ζήρια το λένε σήμερα) το πράσινο ανακατεύεται με το γαλάζιο κάνοντας το τοπίο μοναδικό. Μέσα από τις πάμπολλες στροφές ξεπροβάλλει μία οργιώδης βλάστηση, η ποικίλη βλάστηση της Ελλάδος, που όπου δεν είναι καμένη δεν χορταίνεις την ομορφιά και τις ευωδιές της. Μέσα στα έλατα, τις καρυδιές, τις κερασιές και τις οξιές εμφανίζεται η λίμνη Στυμφαλία σε υψόμετρο 800 μέτρα. Η λίμνη των μύθων και των παραδόσεων. Η λίμνη του Ηρακλή και του άθλου του με τις Στυμφαλίδες όρνιθες. Πολλοί οι αποσυμβολισμοί των μύθων και όλοι γοητευτικοί. Σήμερα η λίμνη δεν φαίνεται σχεδόν καθόλου, από τα καλάμια που την σκεπάζουν. Τα γύρω χωριά πετρόκτιστα απόλυτα ταιριαστά στο περιβάλλον. Μετά την Καστανιά (υψόμετρο 920 μέτρα και 179 κάτοικοι) ένα από τα πανέμορφα πετρόκτιστα χωριά, κατηφορίζουμε προς την Αρχαία Φενεό.
Το πούλαν αγκομαχάει στους χωματόδρομους, ανάμεσα στις καρυδιές και στα χωράφια με τα κατάξανθα στάχυα που ακόμα δεν είχαν θερίσει. Ακολουθούμε ένα στενό μονοπάτι με τα πόδια. Φθάνουμε. Όπως οι περισσότεροι ιεροί τόποι των προγόνων μας εγκαταλελειμμένο και αφρόντιστο το ιερό του Ασκληπιού. Ετοιμαζόμαστε για την τελετή μας. Η σκέψη και μόνο ότι ιερουργούμε σε έναν ιερό τόπο, που για πολλούς αιώνες δεν είχαν ακουστεί τα λόγια των ύμνων (άλλωστε αυτή την αξία έχει η απόδοση των ύμνων στα αρχαία ελληνικά), μας κάνει να νοιώθουμε όλοι μας πανευτυχείς.
Ξεκινάμε. Η συγκίνηση είναι διάχυτη, η απόλυτη σιωπή παρέα με τα κελαηδίσματα των πουλιών είναι οι συνοδοί στους ύμνους μας και ο Απόλλων που τιμούμε είναι παρών με όλη την λαμπρότητά του.Όταν ακούστηκαν τα λόγια της Ιέρειας: "Του ημετέρου έθνους εσποδωμένου και δουλωθέντος και του τελευταίου Ιερού Πυρός σβεσθέντος..." νοιώσαμε όλοι ρίγη συγκίνησης. Που και που φυσάει ένα δροσερό αεράκι και νοιώθουμε πως μας χαϊδεύει η θεϊκή αύρα της Ελλάδας. Μετά και την ονοματοδοσία της φίλης μας Μύρτιδος και την χαρά να την έχουμε κοντά μας, ανταλλάξαμε τις ευχές μας για καλή υγεία και φύγαμε με την υπόσχεση ότι θα προσπαθούμε να ιερουργούμε σε κάθε σημείο του τόπου μας που για χρόνια παραμένει υποτιμημένο.
Φθάνοντας στο χωριό Αρχαία Φενεός, επισκεφθήκαμε το μικρό μουσείο, όπου υπάρχει το υπερμεγέθες κεφάλι της Θεάς Υγείας, (το άγαλμα της υπήρχε στον Ναό του Ασκληπιού κατά την αρχαιότητα) και εκεί μπροστά της ειπώθηκε για πρώτη φορά (φαντάζομαι) κατά τους νεώτερους χρόνους και ο Ύμνος στην Υγεία. Εύχομαι να μην είναι η τελευταία φορά. Φάγαμε στο διπλανό εστιατόριο και πήγαμε για τον απογευματινό μας περίπατο στην τεχνητή λίμνη Δόξα. Μία πανέμορφη λίμνη, ανάμεσα σε πανύψηλα βουνά με έλατα και υπέροχα χρώματα. Τα σμαραγδένια νερά της, δροσερά και καθαρά μας γαλήνεψαν.
Ξεκινήσαμε για τον γυρισμό. Γεμάτοι Ήλιο, Χαρά γιατί τιμήσαμε τους προγόνους και Θεούς μας, Ευεξία γιατί χορτάσαμε Φύση, και τελικά γεμάτοι Ελλάδα. Και του χρόνου να είμαστε καλά.
