Επιστολή 281 /15.11.2013

Προς τους:

1. Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων
κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο
Α. Παπανδρέου 37, Μαρούσι 151 80

2. Πρόεδρο του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.)
κ. Σωτήριο Γκλαβά, Αν. Τσόχα 36, Αθήνα 115 21

Κύριε Υπουργέ, κύριε Πρόεδρε,

Σχεδόν εμβρόντητοι διαβάσαμε σήμερα στον διαδικτυακό τόπο IN.GR (http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231273536 ), ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία απαιτεί να έχει λόγο και στην σύνταξη των σχολικών βιβλίων (ακόμα και στα «βιβλία της Ιστορίας ή των Νέων Ελληνικών»), με συμμετοχή εκπροσώπου της στην αρμόδια Επιτροπή του υπουργείου σας.

Επειδή η έως σήμερα εμπειρία μας, μας έχει δείξει ότι πολλές απαιτήσεις των ορθοδόξων θεοκρατών (χρησιμοποιούμε τον όρο επειδή δεν αρέσκονται στην Δημοκρατία, αλλ' αντιθέτως επιδιώκουν διαχρονικώς την έμμεση ή άμεση θεοκρατία), όσο και παράλογες και αναχρονιστικές αν είναι, δυστυχώς με τον α ή β τρόπο ικανοποιούνται από την Πολιτεία,

επειδή η σύνταξη των σχολικών βιβλίων από ακόμα και «κοσμικούς» οπαδούς του μεσαίωνα (βυζαντινού επί του προκειμένου), πόσω μάλλον από κανονικούς θεοκράτες, είναι ασυμβίβαστη με τις προδιαγραφές συγχρόνου κράτους,

και επειδή έχουμε, τέλος, κάθε λόγο ν' ανησυχούμε ότι και αυτή η εξωφρενική απαίτηση των θεοκρατών υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να ικανοποιηθεί

ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΗΣ

την συμμετοχή και δικού μας εκπροσώπου σε περίπτωση που συμμετάσχει εκπρόσωπος της Εκκλησίας στην αρμόδια επιτροπή σύνταξης των σχολικών βιβλίων.

Εάν η Εκκλησία, σύμφωνα τουλάχιστον με την δημοσίευση, δηλώνει πως ανησυχεί μήπως υπάρξει «αποχριστιανοποίηση» της Εκπαίδευσης, εμείς αντιθέτως ανησυχούμε βαθύτερα μήπως ολοκληρωθεί ο πλήρης αφελληνισμός και η πλήρης βυζαντινοποίησή της.

Εάν η Εκκλησία, μέσω της οικονομικής ισχύος την οποία της απέφερε η συνεργασία της με τους βυζαντινούς και οθωμανούς κατακτητές, κατόρθωσε να υποδύεται ακόμα και σήμερα τον φορέα της «κρατούσας θρησκείας», η Ελληνική Εθνική Θρησκεία, μέσω της αυτοχθονίας, της εθνικής της φύσεως, και, κυρίως, της ηρωϊκής ιστορικής της συνέχειας μέχρι και σήμερα, παρά τους απηνείς διωγμούς που την υποχρέωσαν σε επί αιώνες αφάνεια, αποτελεί τον μόνο πνευματικό οδηγό των Ελλήνων.

Και ως τέτοιος, αυτονόητο είναι πως δεν μπορεί να επιτρέψει την οριστική εξαφάνιση του ελληνικού Εθνισμού, μέσα από έναν δεύτερο μεσαίωνα στην ίδια μας την πατρίδα.

Μετά τιμής