Ανακοίνωση 356/8.8.«2018»

Σε ένα κράτος όπου από ιδρύσεώς του κυριαρχεί η οργανωμένη ανοργανωσιά, αλλά και ο απόλυτος παραλογισμός, δεν αποτελεί έκπληξη η διαχρονική εμμονή των "υπευθύνων" για το περιβάλλον (διαβάστε για την ερημοποίηση) στην "ιερότητα" των ακραία επικίνδυνων ρητινοφόρων (πεύκων, σχίνων, κ.λπ.), εις βάρος της παλαιόθεν, κανονικής και γηγενούς ποικιλίας δένδρων και θαμνοειδών. Συνακόλουθα, έκπληξη δεν αποτελεί ούτε ο παραλογισμός της αγνόησης κάθε καινούργιας διεθνούς μεθόδου υγιών αναδασώσεων, με διάχυση σπόρων αυτής ακριβώς της γηγενούς ποικιλίας δένδρων και θαμνοειδών, μία των οποίων μέθοδος, είναι και η χρήση δασόβιων οπληφόρων, λ.χ. αγριόχοιρων, ως φυσικών "φυτευτών".

Έκπληξη προκάλεσε όμως, σε κάθε λογικά σκεπτόμενο τουλάχιστον πολίτη, η εντελώς παλαβή απόφαση για εξόντωση των ημίαιμων χοίρων και των αγριόχοιρων της επικράτειας, η οποία ήδη υπεγράφη και θα δημοσιευθεί τις επόμενες ημέρες σε ΦΕΚ, με πρόσχημα "τα πολλά προβλήματα που έχουν προκύψει στην αγροτική οικονομία και σε αστικές-περιαστικές περιοχές". Πρόσχημα ανάλογο με εκείνο της "υψηλής αντικειμενικής οικοπεδικής αξίας", για την πρόσφατη δρομολόγηση του αφανισμού του αρχαιολογικού χώρου της Αγροτέρας Αρτέμιδος.

Αντί λοιπόν αυτό το ανορθολογικό κράτος να δασώσει συστηματικά όλη την χώρα, χρησιμοποιώντας, ακόμα και με γεωγραφικές μετακινήσεις, τους πληθυσμούς των δασόβιων οπληφόρων, οργανώνει αντίθετα από τα μέσα Σεπτεμβρίου την εξόντωσή τους, την οποία μάλιστα βαπτίζει "ελεγχόμενη κάρπωση" και βεβαίως δεν ξεχνά να την ωραιοποιήσει με την απίθανη διευκρίνιση πως "το συλλεγόμενο κρέας θα αποδίδεται δωρεάν σε κοινωνικά παντοπωλεία και σε ιδρύματα της περιοχής με απόφαση του Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης, ύστερα από κατάρτιση καταλόγου τέτοιων ιδρυμάτων στην οικεία Δασική Αρχή". Με άλλα λόγια, η φιλάνθρωπος και ελεήμων Εκκλησία («όλοι μαζί μπορούμε»), θα μοιράσει και… αγριογούρουνο!

Γνωρίζουμε βεβαίως πολύ καλά πως ελάχιστα επηρεάζει το κράτος του παραλογισμού ό,τι και να γράφουμε εμείς οι Εθνικοί Έλληνες, που αντί σε άγιες τριάδες αναγνωρίζουμε το Ιερό στην Φύση και τις εκδηλώσεις της. Με γηγενούς ποικιλίας δάση και αγριογούρουνα θα ασχολούνται τώρα οι σοφοί τιμονιέρηδες του τόπου; Όμως εμείς τα γράφουμε και θα τα γράφουμε. Γιατί ο ανορθολογισμός δεν πρέπει να αφήνεται να προελαύνει ελεύθερα, ανεμπόδιστα και δίχως καν έναν στοιχειώδη αντίλογο. Όπως και η πολύ συγκεκριμένη «επικρατούσα» θρησκεία και κοσμοαντίληψη, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί αέναα τους πάντες και τα πάντα σε αυτόν τον ιερό αλλά άτυχο τόπο, σε αυτόν τον ατελείωτο ανορθολογισμό.