«Δυστυχής όποιος έχει σκοτεινή ιδέα για τους Θεούς» Εμπεδοκλής
Κείμενο που εξέδωσε το ΥΣΕΕ κατά το υπόμνημά του για καθιέρωση στην ελληνική νομολογία του Θρησκευτικού Νομικού Προσώπου, 9 χρόνια πριν την υλοποίησή της από το Νεοελληνικό κράτος το έτος 2014.
Αναγνωρίζουμε για προφανείς λόγους την πατρομήτρια Ολύμπια Ελληνική Θρησκεία ως τη μόνη νομίμως ιθαγενή, αυτόχθονα, αρχαιότερη, εθνική, και ζώσα εν Ελλάδι λατρεία του Θείου. Θεωρούμε ότι η ελευθερία ασκήσεως της λατρείας της καλύπτεται απολύτως από το άρθρο 18 του νόμου 2462 / 97 και συνεπώς η δημόσια και κοινωνική αναγνώρισή της μετά από 16 αιώνες απαγορεύσεώς της από τους νόμους των ανθελλήνων αυτοκρατόρων της Νέας Ρώμης δεν είναι ζήτημα νομικής αναγνωρίσεώς της, αλλά de facto αυτοανακηρύξεώς της (εκ του αυτεξουσίου των θρησκευτών της), όπως προείπαμε, ως μόνης νομίμως ιθαγενούς, αυτοχθόνου, αρχαιοτέρας, εθνικής και ζώσης λατρείας του Θείου.
Μία στενά "νομική" της αναγνώριση είναι άτοπη και ανεπιθύμητη, αφού, ως γνωστόν, στις διαδικασίες μίας τέτοιας συμπεριλαμβάνεται παρανόμως και η συγκατάθεση του δικτατορεύοντος ξένου δόγματος. Είναι λοιπόν άτοπη μία "αναγνώρισή" μας μέσω της από την μεριά μας αναγνωρίσεως του νομίμου της αυταρχίας ενός ιστορικά μεταγενεστέρου και ξενικής προελεύσεως δόγματος.
Υπό την έννοια της Εθνικής Θρησκείας, εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΟΙ θεωρούμε σεβαστές παρά το ότι είναι ξενόφερτες όλες τις υπόλοιπες θρησκείες που σήμερα συναντά κανείς στο ελληνικό έδαφος, συμπεριλαμβανόμενης και της Ορθόδοξης Χριστιανικής. Και δεν βλέπουμε τους εαυτούς μας ως εχθρούς ή αντίπαλους αυτών των ξένων θρησκειών, αφού, ως Έλληνες, παραμένουμε συνεπείς προς την προγονική μας αντίληψη για ανοχή και κατανόηση της πολυμορφίας των πνευματικών οδών μέσω των οποίων μπορεί ένας θνητός να προσεγγίσει το Θείο.
Στους σημερινούς όμως καιρούς της βαθύτατης αμορφωσιάς, άγνοιας και πνευματικής κλειστότητος, η Ελληνική Εθνική Θρησκεία (όπως άλλωστε και όλες οι υπόλοιπες πολυθεϊστικές θρησκείες) δεν κρίνεται δυστυχώς από τον λεγόμενο μέσο άνθρωπο σύμφωνα με τα όσα αυτή εκπροσωπεί, αλλά, αντιθέτως, σύμφωνα με τα όσα οι (από την πλευρά τους) εχθρικές προς αυτήν "μονοθεϊστικές" θρησκείες προπαγανδίζουν εναντίον της στα άβουλα "ποίμνια" των οπαδών τους. Μη τρέφοντας βεβαίως αυταπάτες, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αν ο αγώνας μας δεν κατορθώσει να επιβάλει την ανεξίθρησκη πληροφόρηση μέχρι και του τελευταίου ανθρώπου, η φύση των εθνικών πολυθεϊστικών λατρειών θα εξακολουθήσει να παρερμηνεύεται και να διαστρεβλώνεται.
Τα πιό πάνω αφορούν ωστόσο μόνο το ζήτημα της ισηγορίας των διαφόρων θρησκευτικών πεποιθήσεων. Το ουσιαστικό πρόβλημα του τόπου μας είναι το ότι ένα ξένο δόγμα όχι μόνο έχει κατορθώσει να επιβληθεί ως "κρατούσα" θρησκεία, αλλά και να μονοπωλεί επίσης με έναν εντελώς ανιστόρητο και θρασύ τρόπο την Ελληνικότητα, παρά το γεγονός ότι η ανεξίθρησκη Ιστορία αποδεικνύει ότι πάντοτε συνεργάστηκε με τους ξένους κατακτητές αυτού του τόπου (εκχριστιανισμένους Ρωμαίους της Κωνσταντινουπόλεως και Οθωμανούς) για την πλήρη εξαφάνιση της αληθινής εθνικής μας συνειδήσεως.
Με αντιφατικούς νόμους (όπως λ.χ. ο μεταξικός "περί προσηλυτισμού") έχει κατορθώσει να περιορίσει τη δυνατότητα του κάθε ετερόδοξου να προωθήσει τις απόψεις του, την ίδια στιγμή που το συγκεκριμένο δόγμα κάνει κυριολεκτικά πλύση εγκεφάλου στους ανυπεράσπιστους ανήλικους Νεοέλληνες μέσα από πολύχρονη θεοκρατική εκπαίδευση, κατηχητικά και άλλα μέσα υποβολής. Παράλληλα, οι οργανώσεις και τα φερέφωνά του έχουν εισδύσει τόσο πολύ μέσα στην κρατική Εξουσία που ουσιαστικά έχει αυτή υποβιβασθεί σε υποχείριο μιας θεοκρατίας. Κάτω από αυτή την άσχημη πραγματικότητα, το αίτημα για άμεσο διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας και νομοθετική εξασφάλιση της έμπρακτης Ανεξιθρησκείας καθίσταται στον τόπο μας κάτι περισσότερο από αίτημα αμέσου προτεραιότητας.
Αναφορικά με την Ανεξιθρησκεία λοιπόν, δεν ανιχνεύουμε το παραμικρό ίχνος αντιφάσεως όταν δηλώνουμε πως παρά το ότι διαφωνούμε με τα δόγματα κάποιων άλλων (κατά βάση "μονοθεϊστικών") θρησκειών, υπερασπιζόμαστε την ίδια ώρα το δικαίωμα των θρησκευτών τους να τις ασκούν ελεύθερα και κάτω από την προστασία του νόμου. Επεκτείνουμε αυτή την δεδηλωμένη θέση μας ακόμη και απέναντι σε μισαλλόδοξες θρησκείες, όπως ο Χριστιανισμός ο οποίος κατεδίωξε μέχρι εξαφανίσεως σχεδόν την Ελληνική Λατρεία στο παρελθόν, όπως και απέναντι σε άλλες θρησκείες που ομοίως υπέφεραν τα πάνδεινα από την τρομοκρατία των χριστιανών και ακόμη και στις ημέρες μας αρκετά συχνά υφίστανται από αυτούς συκοφαντικές επιθέσεις και άδικους εξευτελισμούς.
Οι άθλιες προσπάθειες τμήματος των ΜΜΕ και ενός αριθμού δημοσίων προσώπων να προκαλέσουν και στις ημέρες μας υστερικές ατμόσφαιρες παράνοιας και μισαλλοδοξίας ενάντια σε μειοψηφικές θρησκείες, διαστρέφοντας μάλιστα το αληθινό νόημα των πίστεών τους, πρέπει να καταγγέλλονται συνεχώς και με τη μέγιστη δυνατή ένταση και αυστηρότητα.
Για τον εθνικό Ελληνισμό, ολες οι θρησκείες πρέπει να είναι ελεύθερες, με μόνη προϋπόθεση να μην προσβάλλουν τα κηρύγματά τους την εθνική μας παράδοση και επίσης να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά και μόνο από τις εισφορές των θρησκευτών τους.
