Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου, το Ύπατο Συμβούλιο των Ελλήνων Εθνικών Κύπρου τέλεσε Ιεροπραξία για τα Χαλκεία, μια εορτή αφιερωμένη στους προστάτες θεούς των τεχνουργών, τον Ήφαιστο και την Αθηνά Εργάνη. Της Ιεροπραξίας προηγήθηκε παρουσίαση για την Σλαβική Εθνική Θρησκεία από τον Alex Larin και μετά το πέρας της τελετής ακολούθησε συμπόσιο και ρεμπέτικο γλέντι με το μουσικό σχήμα Ντρινγκι Ντρανκ στο αμφιθέατρο Βλάσης Ρασσιάς.
Η έννοια της "Σοφίας" για τους Έλληνες έχει μια πολυσύνθετη σημασία. Δεν περιορίζεται απλώς στη διανοητική σοφία ή στην ικανότητα να λαμβάνει κάποιος σωστές αποφάσεις, αλλά επεκτείνεται και στη δεξιοτεχνία, δηλαδή στην ικανότητα να δημιουργεί κανείς με τα χέρια του. Αυτή η σύζευξη της νοητικής με την πρακτική σοφία εκφράζεται πολύ χαρακτηριστικά μέσω της θεάς Αθηνάς, η οποία ως "Εργάνη" εκπροσωπεί τόσο την πνευματική σοφία όσο και την τεχνική ικανότητα. Η Αθηνά, ως θεά της σοφίας, της τέχνης, της στρατηγικής και της βιοτεχνίας, ενσσρκώνει το ιδανικό μιας ισορροπημένης σοφίας, όπου ο νους και τα χέρια συνεργάζονται αρμονικά για να παραχθεί κάτι ολοκληρωμένο.
Από την άλλη πλευρά, ο Ήφαιστος, ο θεός της φωτιάς και των τεχνών, εκπροσωπεί περισσότερο τη χειροτεχνική και κατασκευαστική διάσταση της σοφίας. Ενώ είναι εξαιρετικός τεχνίτης και κατασκευαστής, η σοφία του θεωρείται"μερική", επειδή του λείπει η πλήρης πνευματική διάσταση που ενσωματώνει η Αθηνά. Σύμφωνα με την παράδοση, αυτή η "μερικότητα" της σοφίας του Ήφαιστου αποτυπώνεται στον μύθο που αναφέρει ότι, παρά τις προσπάθειές του, δεν μπορούσε να ενωθεί πλήρως με την Αθηνά. Ωστόσο, από αυτή την αποτυχημένη προσπάθεια γεννήθηκε ο Εριχθόνιος, τον οποίο η Αθηνά ανέλαβε να φροντίσει σαν παιδί της.
Στη σημερινή εποχή, η εορτή των Χαλκείων μπορεί να αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία, προάγοντας την τεχνική δεξιοτεχνία, τη δημιουργικότητα και την εργασία, καθώς η σύγχρονη κοινωνία βασίζεται στις τεχνολογικές και καλλιτεχνικές καινοτομίες ενώ συχνά αποξενώνει τον άνθρωπο από την Φύση και την Αρετή.
Αυτή την περίοδο μεταξύ της Φθινοπωρινής ισημερίας και Χειμερινού Ηλιοστασίου, ο Ήλιος μετατρέπεται σε Δημήτριο «Ήλιο των νεκρών», οι σπόροι παραμένουν στη γη για να επιβιώσουν και να ξαναβλαστήσουν όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Αυτή η φάση αντιπροσωπεύει την ιδέα ότι η ζωή συνεχίζεται ακόμα και σε περιόδους σκοταδιού, καθώς η γη προετοιμάζεται για την επόμενη αναγέννηση της φύσης.